More, T.: De optimo reip. statu, deque nova insula (...). - Basel, 1518

Autor  More, Thomas, 1478-1535
Titel  [Utopia] De optimo reip. statu, deque nova insula Utopia, libellus vere aureus, nec minus salutaris quàm festivus, clarissimi disertissimíque viri Thomae Mori inclytae civitatis Londinensis civis & vicecomitis ; Epigrammata clarissimi disertissimíque viri Thomae Mori, pleraque è Graecis versa. Epigrammata Des. Erasmi Roterodami
Impressum  Apud inclytam Basileam : [Johannes Froben], [1518]
Umfang  355 [i.e. 359], [1] S. : Ill. ; 23 cm
Notiz  Epigrammata von Erasmus mit einem Einleitungsbrief von Johann Froben und einem griechischen Gedicht von Philipp Melanchthon
Drucker und Erscheinungsjahr aus den Kolophonen
Utopia mit Einleitungsbriefen von Guillaume Budé und Pierre Gillis
Epigrammata von Thomas Morus mit einem Einleitungsbrief von Beatus Rhenanus
Enthält ausserdem die Progymnasmata von Thomas Morus und William Lily
Kolophon von Utopia: "Basileae apud Ioannem Frobenium, mense Novembri. M.D.XVIII."
Zwischen S. 163 und 166 sind vier Seiten nicht in die Pagination eingerechnet
Titeleinrahmungen, Illustrationen, Zierinitialen, Druckermarken
Signaturen: a-s⁴, t-u⁶, x-z⁴, A-I⁴, K⁶, L-T⁴, V⁶
Mit je einem eigenen Titelblatt für die Epigrammata von Thomas Morus und Erasmus
Kolophon der Epigrammata von Thomas Morus: "Basileae apud Ioannem Frobenium mense Decembri an. M.D.XVIII."
Kolophon der Epigrammata des Erasmus: "Basileae apud Io. Frobenium mense Decembri an. M.D.XVIII."
Druckort  Basel
Druckerei  Froben, Johannes (Offizin, Basel)
Enthaltene Werke  Erasmus, Desiderius, 1469-1536: Epigrammata. - More, Thomas, 1478-1535: Epigrammata. - Lily, William, 1468?-1522: Progymnasmata. - More, Thomas, 1478-1535: Progymnasmata
Weitere Urheber  Budé, Guillaume, 1468-1540
Gillis, Pierre
Froben, Johannes
Rhenanus, Beatus, 1485-1547
Melanchthon, Philipp, 1497-1560
Bibliogr. Nachweis  VD16 M 6300
Signatur  AM VI 16
Anm. zum Exemplar  Besitzervermerk auf der Titelseite von Utopia: "Amerbachiorum"
Vorbesitzer  Amerbach, Familie

Illustrationen

Buchseite

Titelseite mit Besitzervermerk der Amerbachs

Buchseite

Druckermarke und Kolophon von Utopia (Bl. u6verso)

Buchseite

Titelseite der Epigrammata von Thomas Morus (Bl. x1recto)

Buchseite

Schluss der Epigrammata von Thomas Morus und Kolophon (S. 271)

Buchseite

Titelseite der Epigrammata von Erasmus (Bl. L1recto)

Buchseite

Druckermarke und Kolophon am Ende des Druckes (Bl. V6verso)

Nach oben

Kommentar

(spl) Der im Dezember 1518 erschienene Druck ist in drei Teile gegliedert: Auf die Utopia des Thomas Morus folgen zwei umfangreiche Sammlungen von Epigrammen, eine mit Gedichten von Morus, die andere mit Gedichten von Erasmus. Die drei Teile sind durch separate Titelblätter abgetrennt (bei fortlaufender Paginierung) und werden durch Widmungsschreiben eingeleitet. Der Druck stellt die weitgehend unkorrigierte Zweitauflage des Bandes dar, den Froben im Frühjahr 1518 unter demselben Titel und mit derselben Dreiteilung herausgegeben hatte (in der UB Basel ist davon nur die Utopia vorhanden). In jenem Band erlebten die meisten Epigramme von Thomas Morus, viele davon Übersetzungen antiker griechischer Gedichte, ihre erste Veröffentlichung. Die Gedichte des Erasmus hingegen sind mehrheitlich schon früher – an verschiedenen Orten [siehe Erasmus/Vredeveld, S. LI/LII] – ediert worden.

Einleitungsbrief des Beatus Rhenanus an Willibald Pirckheimer [1]

Die Sammlung der Epigrammata des Thomas Morus wird eingeleitet durch ein vierseitiges Schreiben, in welchem Beatus Rhenanus die Epigramme Willibald Pirckheimer zueignet. Rhenanus begründet die Widmung damit, dass sich Pirckheimer und Morus in vielen Dingen ähnlich seien, so etwa was ihre Bildung anbelangt oder ihre Tätigkeit als Berater von Regenten. Beide würden sie auch wissen, wodurch sich ein kunstfertiges Epigramm auszeichnet, nämlich durch Scharfsinn, Knappheit, Heiterkeit sowie durch eine unerwartete Wendung am Schluss (argutiam habeat epigramma cum brevitate coniunctam, sit festivum, et acclamatiunculis, quae epiphonemata Graeci vocant, subinde claudatur). Rhenanus lobt darauf Morus sowohl als Dichter als auch als Übersetzer von Epigrammen, nimmt dabei auf verschiedene der in der Sammlung vereinigten Gedichte Bezug. Den Vergleich mit den italienischen Epigrammatikern Giovanni Pontano und Michele Marullo, die besonders bewundert würden, brauche Morus nicht zu scheuen, im Gegenteil: Rhenanus zieht die Gedichte des Engländers denjenigen der beiden Italiener sogar vor. Nach einer kurzen Auseinandersetzung mit der Utopia, in der sich das scharfe Urteilsvermögen des Morus zeige, endet der Widmungsbrief mit dem Hinweis auf die von Morus zusammen mit William Lily verfassten Progymnasmata.

Die Progymnasmata [2]

Die unter dem Titel Progymnasmata gefasste Sammlung von Epigrammen umfasst achtzehn griechische Gedichte und deren lateinische Übersetzungen von Thomas Morus und William Lily. Die Mehrzahl der vornehmlich aus der Anthologia Planudea stammenden Epigramme hat von beiden Humanisten je eine Übersetzung erhalten. Bei zwei Gedichten sind neben Lilys Version sogar zwei Varianten von Morus abgedruckt. Wie der Titel verdeutlicht, handelt es sich bei den Übersetzungen gleichsam um Fingerübungen. Keines der achtzehn Epigramme, die einfache Lebensweisheiten enthalten, umfasst mehr als drei Distichen.

Die Epigramme von Thomas Morus [3]

Auf die Progymnasmata folgt der eigentliche Hauptteil der Epigrammata, eine umfangreiche Sammlung von weit mehr als zweihundert Gedichten, die vorwiegend aus elegischen Distichen bestehen; vereinzelt bedient sich Morus auch des Hexameters allein oder verschiedener iambischer Metren [siehe Morus/Miller/Bradner/Lynch/Oliver, S. 33-37]. Eingeleitet wird diese Sammlung durch ein Schreiben an Heinrich VIII, das sich genau genommen nur auf die ersten fünf Epigramme bezieht, die Morus anlässlich der Krönung des Herrschers 1509 verfasst (und dem König in einem Präsentationsexemplar im Nachhinein übergeben) hatte. Der Inhalt des Briefs dreht sich darum, dass sich Morus für die verspätete Übergabe der Gedichte entschuldigt, die der Illuminator, da krank geworden, verursacht habe.

Bei der grossen Mehrheit der restlichen Epigramme handelt es sich um Übersetzungen aus der Anthologia Planudea, wobei die griechischen Vorlagen hier nicht mitabgedruckt sind. Inhaltlich befassen sich diese Gedichte in erster Linie mit den menschlichen Schwächen und Lastern, und zwar in der Art, dass bestimmte Typen beschrieben werden, etwa der Trinker, die garstige Frau, der Geizhals oder der schlechte Arzt. Was die sich nicht unmittelbar an griechischen Vorbildern orientierenden Epigramme angeht, sind neben den schon erwähnten Gedichten auf das englische Königshaus eine Reihe von Epigrammen hervorzuheben, die sich mit der Problematik der ungerechten Herrschaft auseinandersetzen, einem Thema, das den Humanisten zeitlebens beschäftigte. Auch hier bezieht Morus in seine Argumentation wider die Tyrannis diverse Metaphern und Topoi ein, die in der Antike wurzeln. Erwähnenswert sind des Weiteren mehrere Gedichte an den schottischen König sowie die sich in diversen Epigrammen niederschlagende literarische Fehde gegen Germanus Brixius, dem Morus historische Unredlichkeit bezüglich dessen Darstellung der Ereignisse im englisch-französischen Krieg vorwirft.

Einleitungsbrief und Widmungsgedicht zu den Epigrammen des Erasmus [4]

Den Auftakt zu den Epigrammen des Erasmus bilden ein griechisches Gedicht von Melanchthon sowie ein kurzes Schreiben von Johann Froben an den geneigten Leser. In seinem Brief begründet der Drucker die vorliegende Publikation damit, dass er einem Wunsch vieler Gelehrten Folge leiste. So habe er diejenigen Verse des Erasmus, die sich im Besitz von Beatus Rhenanus und Bruno Amerbach befanden, hier zu einem kleinen Buch zusammengestellt, und zwar ohne die ausdrückliche Einwilligung des Autors, der die Gedichte gar nicht für die Veröffentlichung geschrieben habe. Froben selbst habe beobachtet, wie Erasmus, der mit seinen Arbeiten zum Neuen Testament beinahe rund um die Uhr beschäftigt gewesen sei, trotzdem niemandem den Wunsch nach einem Brief oder Epigramm abschlagen konnte. Niemand solle deshalb die Verse kritisieren, die, obwohl in der Kürze eines Moments geschrieben, das grosse Können ihres Autors zeigten.

Die Epigramme des Erasmus [5]

Die 61 Gedichte des Erasmus zeichnen sich vor allem durch ihre Vielfalt aus. So gibt es neben Zwei- und Vierzeilern Gedichte von sechzig, neunzig oder gar 250 Versen, griechische neben lateinischen Epigrammen, Gedichte in den verschiedensten, oft schon im Titel genannten Metren. Gewidmet sind sie befreundeten Gelehrten, geistlichen und weltlichen Würdenträgern, Institutionen, Personen, denen Erasmus zu Dank verpflichtet ist. Die Adressaten spiegeln zudem die Reisetätigkeit von Erasmus wider, der Freunde und Bekannte in vielen Ländern Europas besitzt.

Ebenso vielfältig ist die inhaltliche Ausrichtung der Texte. Zahlreiche Gedichte nehmen sich christlich-religiöser Themen an. Es findet sich etwa ein Weihnachtsepigramm, das die Geburt Jesu beschreibt, oder eine Ode, die die Engel preist. Stärker moralisch-philosophischer Natur ist das Gedicht an Guillaume Cop, welches die Widrigkeiten des Älterwerdens problematisiert und zum Schluss kommt, dass wahrer Halt im Leben nur durch den christlichen Glauben zu finden ist. Religiöse Themen hat Erasmus auch auf Wunsch von Freunden behandelt, beispielsweise in den Gedichten für John Colet, der kurz zuvor eine Schule für Knaben eröffnet hatte.

Mehrere Epigramme sind satirischen Inhalts: Erwähnenswert sind drei kurze Gedichte auf einen Hofmann, der gegen den Stand der Kleriker ankämpft (In aulicum quendam clero infestum). Unter den Gelegenheitsgedichten gibt es mehrere Epitaphien, teils auf Personen, die sich heute nicht näher identifizieren lassen, so etwa das Epitaphium Odiliae oder das Epitaphium Margaretae Honorae. Nicht zuletzt sind auch Epigramme in die Sammlung aufgenommen, mit deren Hilfe sich Erasmus als junger Mann bei Herrschern oder Gelehrten empfehlen wollte. Besonders hervorzuheben ist hier die mit einem eigenen Widmungsbrief versehene Ode zum Lobe Britanniens an König Heinrich VII und dessen Kinder. In diesem 150 Verse umfassenden Gedicht lässt Erasmus Britannia selbst sprechen und die Mitglieder der Königsfamilie besingen, wobei immer wieder Gestalten aus der antiken Mythologie und Geschichtsschreibung herangezogen werden, mit denen Britannia die Adressaten vergleicht.

Weitere Exemplare des beschriebenen Drucks in der UB Basel

DG II 13:2 (nur Utopia)

Weiterführende Literatur

Erasmus: Poems, übers. von Clarence H. Miller, hrsg. von Harry Vredefeld. In: Collected Works of Erasmus 85-86. Toronto, 1993 [kritische Edition, Kommentar und englische Übersetzung]

Morus, Thomas: Latin poems, hrsg. von Clarence H. Miller, Leicester Bradner, Charles A. Lynch und Revilo P. Oliver. In: The complete works of St. Thomas More 3/2. New Haven, 1984 [kritische Edition und englische Übersetzung]

Morus, Thomas: Epigramme, übers. von Ingeborg Pape, hrsg. von Dietrich Lederer. Berlin, 1985 [deutsche Übersetzung]

Morus, Thomas: Epigramme, übers. und hrsg. von Uwe Baumann. München, 1983 [deutsche Übersetzung]

Titel und Incipits

[1] Einleitungsbrief des Beatus Rhenanus an Willibald Pirckheimer [zum Text]

Beatus Rhenanus Bilibaldo Pircheimero, Maximiliani Caesaris a consilio, et senatori Nurenbergensi s. d.
Incipit: Belle prorsus convenire mihi visum fuit

[2] Die Progymnasmata [zum Text]

Loukilliou.
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

T. Mori. in aurum.
Incipit: Murem Asclepiades ut apud se vidit avarus

G. Lilii.
Incipit: Murem Asclepiades in tecto vidit avarus

Pallada.
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

G. Lilii in aurum.
Incipit: Divitias locupletis habes, animam sed egeni

T. Mori.
Incipit: Divitias locupletis habes, inopis tibi mens est

Loukianou.
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

G. Lilii. De possessionibus incertis.
Incipit: Nuper Achaemenidae, sed nunc sumus arva Menippi

T. Mori.
Incipit: Nuper Achaemenidae fueram, nunc ecce Menippi

Adēlon.
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

T, Mori, de luxu immodico.
Incipit: Multas aedificare domos, et pascere multos

G. Lilii.
Incipit: Corpora multa alere, et complures ponere sedes

Loukianou.
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

G. Lilii. De moderato sumptu.
Incipit: Divitiis utare tuis, tanquam moriturus

T. Mori.
Incipit: Tanquam iam moriturus partis utere rebus

Adēlon.
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

T. Mori de contemptu fortunae.
Incipit: Iam portum inveni, Spes et Fortuna valete

G. Lilii.
Incipit: Inveni portum, Spes et Fortuna valete

Pallada.
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

G. Lilii. De morte.
Incipit: Ingredior nudus terram, egredior quoque nudus

T. Mori.
Incipit: Nudus ut in terram veni, sic nudus abibo

Adēlon.
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

T. Mori. De luxu et libidine.
Incipit: Si quis ad infernos properet descendere manes

G. Lilii.
Incipit: Nos caligantis rapiunt ad tecta tyranni

[om.]
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

T. Mori. De ficto amico.
Incipit: Non aeque nocet hic, qui sese odisse fatetur

G. Lilii.
Incipit: Non is tam laedit, liquide qui dixerit, odi

Eis Lakainan Adēlon.
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

T. Mori. De milite Spartano.
Incipit: In patriam amissis celeri pede dum redit armis

Guil. Lilii.
Incipit: Quum nudum e bello gnatum remeare Lacaena

Agathiou
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

T. Mori. In claudum et stupidum.
Incipit: Clauda tibi mens est, ut pes. natura notasque

Guil. Lilii.
Incipit: Tardus es ingenio, ut pedibus. natura etenim dat

Adēlon.
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

T. Mori. Theophrasti apud Aulum Gellium dilemma.
Incipit: Si vitare queas, quae sunt patienda, sciendo

G. Lilii.
Incipit: Si posset casus quisquam praescire futuros

T. Mori, carmine iambico trimetro.
Incipit: Praescire si queas, quae oporteat pati

Pallada.
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

T. Mori, in duos fratres, uno et natos et mortuos die.
Incipit: Quatuor hic tumulus fratres complectitur. ex his

G. Lilii.
Incipit: Quatuor hic tumulus fratres habet. una duobus

[om.]
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

T. Mori. De Iove mutato.
Incipit: Taurus, olor, satyrusque ob amorem et Iuppiter aurum est

G. Lilii.
Incipit: Taurus, olor, satyrus. per amorem Iuppiter aurum

Adēlon.
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

T. Mori. In Sappho.
Incipit: Musas esse novem referunt, sed prorsus aberrant

G. Lilii.
Incipit: Quam temere dixere novem quidam esse sorores

Agathiou scholastikou.
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

G. Lilii. In aeream Satyri statuam.
Incipit: Aut Satyrus fusus circum aes, aut arte coactum

T. Mori.
Incipit: Prorsum admiranda dum circumflectitur arte

Eiusdem.
Incipit: Aut isti Satyrus iam circumflectitur aeri

Eis Agalma Niobēs.
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

G. Lilii. In statuam Niobes
Incipit: Ex vita saxum Dii me fecere. sed ipse

T. Mori.
Incipit: Dii ex viva lapidem fecere. at quum lapis essem

Simōnidou.
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

T. Mori. In statuam Neoptolemi.
Incipit: Cecropis urbs te tota Neoptoleme hac statua ornat.

G. Lilii.
Incipit: Hoc te donarat propter pietatem et amorem

[3] Die Epigramme von Thomas Morus [zum Text]

Epigrammata clarissimi disertissimique viri Thomae Mori Britanni, pleraque e Graecis versa.
Incipit: Vereor, illustrissime princeps, dum more virginum

In suscepti diadematis diem Henrici Octavi, illustrissimi ac faustissimi Britanniarum regis, ac Catherinae reginae eius felicissimae, Thomae Mori Londoniensis carmen gratulatorium.
Incipit: Si qua dies unquam, si quod fuit Anglia tempus

Eiusdem, in subitum imbrem, qui in pompa regis ac reginae large obortus, nec solem abstulit, nec duravit.
Incipit: Dum peterent sacras rex et regina coronas

Eiusdem ad regem.
Incipit: Cuncta Plato cecinit tempus quae proferat ullum

Eiusdem ad regem de spectaculis equestribus per eum aeditis epodon iambicum.
Incipit: Quaecunque reges aediderunt hactenus

Eiusdem, de utraque rosa in unum coalita
Incipit: Purpureae vicina fuit rosa candida, utranque

In rhetorem indoctum. E Graeco.
Incipit: Quinque Soloecismis donavi Rhetora Flacchum

In suspicionem. E Graeco.
Incipit: Magnam habet in rebus vim ac pondus, opinio. non vis

In rhetorem infantem scite pictum. E Graeco.
Incipit: Ipse tacet Sextus, Sexti mediatur imago

In caecum et claudum mendicos.
Incipit: Claudipedem gestat caecis vicinus ocellis

Aliter.
Incipit: Caecus claudipedem gestat. prudenter uterque

Aliter.
Incipit: Caecus fert claudum, atque opera conducit eadem

Aliter.
Incipit: Claudum caecus onus grave, sed tamen utile vectat

Idem fusius.
Incipit: Tristis erat nimium miseris Fortuna duobus

Idem aliter.
Incipit: Utilius nihil esse potest, quam fidus amicus

Aliter.
Incipit: Cum claudo caecus sic lege paciscitur aequa, ut

Pinus nautica loquitur vento subversa. E Graeco.
Incipit: Pinus ego ventis facile superabilis arbor

Idem aliter.
Incipit: Ventis pinus humo sternor, quid mittor in undas

In navim exustam.
Incipit: Iam ratis aequoreas oneraria fugerat undas

Cunicula loquitur, quae elapsa mustelae incidit in disposita venatorum retia.
Incipit: Mustela obliquo dilapsa foramine fugi

Innocentiam obnoxiam esse iniuriae. E Graeco.
Incipit: Ausus erit mordere malum vel mus, vetus hoc est

In efflatum ventris. E Graeco.
Incipit: Te crepitus perdit, nimium si ventre retentes

De mortis aequalitate. E Graeco.
Incipit: Victor ad Herculeas penetres licet usque columnas

In sordidum. E Graeco.
Incipit: Te ditem appellant omnes, ego plane inopem te

Venatus araneae.
Incipit: Insidiata vagam comprehendit aranea muscam

In Cynicum stulte abstinentem. E Graeco.
Incipit: Barbati Cynici, baculoque vagantis egeni

Epitaphium medici. E Graeco.
Incipit: Thessalus Hippocrates, Cous genere, hac iacet urna

In servum mortuum. E Graeco.
Incipit: Hic servus dum vixit, erat. nunc mortuus idem

In ancillam mortuam.
Incipit: Ante fuit solo Sosime corpore serva

In piscatorem adamatum. E Graeco.
Incipit: Pisces dum captat piscator, divitis illum

Aliter.
Incipit: Mars erat iste meus, Venus, inquit, verba retorquens

In repente felicem e misero.E Graeco.
Incipit: Non tibi quod faveat, sic te Fortuna levavit

In mediocritatem. E Graeco.
Incipit: Invidia est peior miseratio, Pindarus inquit

Nihil prodesse torqueri metu mali venturi. E Graeco.
Incipit: Cur patimur stulti, namque haec vaecordia nostra

In ridiculum iudicium. E Graeco.
Incipit: Lis agitur, surdusque reus, surdus fuit actor

Ad lucernam nocturnam.
Incipit: Lychne reversuram ter te iuravit amica

Lais anus ad speculum. E Graeco.
Incipit: Nequiter arrisi tibi, quae modo gratia, amantum

In mortis diem omnibus incertum.
Incipit: Non ego quos rapuit mors, defleo. defleo vivos

In apum industriam. E Graeco.
Incipit: Mellis apes fluvios ipsae sibi in aethere fingunt

In anum fucis frustra utentem.
Incipit: Saepe caput tinguis, nunquam tinctura senectam

In hominis nativitatem. E Graeco.
Incipit: Heus homo si memor es, quid te dum gigneret, egit

De astrologo ridiculo.
Incipit: Non Cumaea sacro vates correpta furore

Aliud in astrologum uxoris impudicae maritum.
Incipit: Astra tibi aethereo pandunt sese omnia vati

In eundem iambicum.
Incipit: O chare nobis syderum coelestium

Aliud in eundem.
Incipit: Quid inter alta stulte quaeris sydera

Aliud in astrologum eundem.
Incipit: Sydera vestigans inter coelestia demens

Aliud in astrologum.
Incipit: Saturnus procul est, iamque olim caecus, ut aiunt

De forma, dilemma iambis trimetris scazontibus.
Incipit: Quid forma confert, Hercules nihil cerno

De astrologo de quo supra.
Incipit: Saepe suam inspectis uxorem Candidus astris

Paraenesis ad virtutem veram.
Incipit: Heu miseris quicquid misero blanditur in orbe

Ad contemptum huius vitae.
Incipit: Nos velut instabiles ventus quatit omnis aristas

Mortem non esse metuendam, cum sit finis malorum. E Graeco.
Incipit: Non stultum est mortem matrem timuisse quietis

In episcopum quendam sordidum ac perparcum.
Incipit: Vita Sibyllinos mea si duraret in annos

De vicissitudine fortunae. E Graeco.
Incipit: Lubrica non servat certum fortuna tenorem

Vita brevis.
Incipit: Non tibi vivacem furor est spondere senectam

Patientia.
Incipit: Tristia qui pateris perfer, Sors tristia solvet

Vita ipsa cursus ad mortem est.
Incipit: Nugamur, mortemque procul procul esse putamus

Dives avarus pauper est sibi. E Graeco.
Incipit: Divitias animi solas ego iudico veras

Dilemma Epicuri.
Incipit: Deiiciat miseram tibi nulla molestia mentem

Contra.
Incipit: Deiicit heu miseram, prosternit et utraque mentem

De morte.
Incipit: Somniat, hic ditem qui se putat esse, videtque

Sola mors tyrannicida est.
Incipit: Duriter es quicunque viris oppressus iniquis

In amicam foedifragam iocosum.
Incipit: Dii melius, venere in hac quae somnia nocte

De cuniculo bis capto.
Incipit: E rete extrahor, e digitis in rete relabor

In virginem moribus haud virgineis.
Incipit: Blanda, salax, petulans, audax, vaga, garrula virgo

In uxores.
Incipit: Hoc quisque dicit, rebus in mortalibus

In easdem.
Incipit: Res uxor gravis est, poterit tamen utilis esse

In imaginem dissimilem. E Graeco.
Incipit: Haec tua quam nuper pinxit Diodorus imago

In eandem.
Incipit: Sic se totum isthac expressit imagine pictor

Choriambicum de vita suavi. E Graeco.
Incipit: Non est cura mihi Gygis

In medicum impostorem, qui guttulam ficti balsami magno vendidit.
Incipit: Febre laboranti medicus, feret o tibi certe

In fucatam. E Graeco
Incipit: Tinguis capillos foemina. at qui scis, rogas

In imaginem male pictam.
Incipit: Effigie studuit tua an hac ostendere pictor

In eandem.
Incipit: Hac tua tam vere facies expressa tabella

In eandem.
Incipit: Quam mihi monstrasti demiror Posthume pictor

In Anglum Gallicae linguae affectatorem.
Incipit: Amicus et sodalis est Lalus mihi

In Nicolaum malum medicum.
Incipit: Nunc video haud rerum tantum, sed et ipsa virorum

In imaginem elegantem, sed deformissimi.
Incipit: Ipsam iudice me Venerem superabat Apellis

In imaginem dissimilem.
Incipit: Nuper ut ingredior pictoris forte tabernam

In parcum morientem.
Incipit: Chrysalus heu moritur dives, dolet, ingemit, unquam

In grammaticum putidum.
Incipit: Quum mihi grammaticus mentem subit Heliodorus

In prognosten ridiculum.
Incipit: Hoc anno in regno rex nobilis ille quiescet

In vehementer nasutum. E Graeco.
Incipit: Nunquam Procle manu nares emungere possis

In poetam furiosum. E Graeco.
Incipit: Sunt etiam in Musis furiae, quibus ipse poeta

In perpusillum. E Graeco.
Incipit: Grus ne te rapiat Pygmeo sanguine gaudens

Negligendus vulgi rumores. E Graeco.
Incipit: Tu te ipsum oblectes, et vulgi verba loquacis

In fatuum. E Graeco.
Incipit: Quem mordent pulices extinguit Morio lychnon

De somno. E Graeco. Sententia Aristotelis.
Incipit: Ferme dimidium vitae dormitur. in illo

Aliud.
Incipit: Non es dum in somno es, dum nec te vivere sentis

Quid inter tyrannum et principem.
Incipit: Legitimus immanissimis

Sollicitam esse tyranni vitam.
Incipit: Magna diem magnis exhaurit cura tyrannis

Bonum principem esse patrem non dominum. Iambicum.
Incipit: Princeps pius nunquam carebit liberis

De bono rege et populo.
Incipit: Totum est unus homo regnum, idque cohaeret amore

Bona non cognosci, nisi dum amittuntur.
Incipit: Perdendo bona nostra fere cognoscimus omnes

Tyrannum in somno nihil differre a plebeio.
Incipit: Erigit ergo tuas insane superbia cristas

De principe bono et malo.
Incipit: Quid bonus est princeps, canis est custos gregis inde

In raptorem et patronum.
Incipit: Raptam se queritur virgo, crimenque negari

In furem et patronum.
Incipit: Dum furti metuit damnari Clepticus, amplo

In astrologum qui factum praedixit. E Graeco.
Incipit: Saepe patri frater quod debuit esse superstes

In huius vitae vanitatem.
Incipit: Damnati ac morituri in terrae claudimur omnes

Regem non satellitium, sed virtus reddit tutum.
Incipit: Non timor invisus, non alta palatia regem

Populus consentiens regnum dat et aufert.
Incipit: Quicunque multis vir viris unus praeest

In perpusillum. E Graeco.
Incipit: Ex atomis Epicurus totum fabricat orbem

In amorem castum et incestum. E Graeco.
Incipit: Hi duo detraxere duos incestus et almus

In urbem Rhomam. E Graeco.
Incipit: Gradivi genus Hector ave, si quid sub humo audis

De mediocritate. E Graeco.
Incipit: Ingratum est quicquid nimium est. sic semper amarum est

In vehementer infelicem. E Graeco.
Incipit: Nunquam vixisti o pauper nunquam morieris

In Pythagorae echemythiam. E Graeco.
Incipit: Rebus in humanis magna est doctrina tacere

Ridiculum in Gelliam.
Incipit: Quid modo seclorum miremur monstra priorum

In Palladem, Veneremque. E Graeco.
Incipit: Cur ita me laedis Venerem tritonia virgo

Vitam hominis esse nihil.
Incipit: Nos tenuem strictis spirantes aëra fibris

In pugionem ebetem ebetis. E Graeco.
Incipit: Plumbeus hic mucro tuus est obtusus, ebesque

De gloria et populi iudicio.
Incipit: Maxima pars hominum fama sibi plaudit inani

Ridiculum in ministrum.
Incipit: Muscas e cratere tulit conviva priusquam

De cane venante.
Incipit: Os canis implet anas alium capturus hiabat

Canis in praesepi, avarus homo.
Incipit: In praesepe canis foeno nec vescitur ipse

In Orestem parantem occidere matrem.
Incipit: Qua gladium intrudes per ventremne an ne papillas

Quid paucis orandus deus.
Incipit: Da bona sive rogere deus, seu nulla rogere

In digamos. E Graeco.
Incipit: Qui capit uxorem defuncta uxore secundam

In fatum, E Graeco.
Incipit: Si ferris ferre et fer. sin irasceris, et te

De somno aequante pauperem cum divite.
Incipit: Somne quies vitae spes et solamen egenis

In deformem et improbum. E Graeco.
Incipit: Pingere difficile est animum, depingere corpus

In Cappadocem virulentum. E Graeco.
Incipit: Vippera Cappacodem mordens mala protinus hausto

In statuam ferream. E Graeco.
Incipit: Effigiem statuere tibi rex perditor orbis

Versus iambici dimetri brachycatalectici ad candidum, qualis uxor deligenda.
Incipit: Iam tempus id petit

Ridiculum in minacem.
Incipit: Thrasonis uxorem bubulcus rusticus

De mediocritate. E Graeco.
Incipit: Agros ego haud porrectiores appeto

Hector moriens. E Graeco.
Incipit: Proiicitote meum Danai post fata cadaver

In stultum poetam.
Incipit: Scripserat Aeneam nulli pietate secundum

In quendam qui scripserat hymnos de divis parum docte. Testatus in praefatione se ex tempore scripsisse nec servasse leges carminum, et argumentum non recipere eloquentiam.
Incipit: Hic sacer Andreae cunctos ex ordine fastos

In Stratophonta pugilem ignavum. E Graeco.
Incipit: Dux Ithacus, patria bis denos abfuit annos

In pugilem ignavum. E Graeco.
Incipit: Nesimus ecce pugil vatem consultat Olympum

In parasitum. E Graeco.
Incipit: Stare putes stadio Eutychides quum curreret, at quum

In bibonem. E Graeco.
Incipit: Serta, unguenta, meo ne gratificare sepulchro

In bibonem. E Graeco.
Incipit: E terra genitus, sub terram morte recondar

In mulierem foedam. E Graeco.
Incipit: Te speculum fallit, speculum nam Gellia verum

In foedam, E Graeco.
Incipit: Fugerit ad Parthos, vel ad Herculis usque columnas

In foedam. E Graeco.
Incipit: Qui miser uxorem deformem duxit, habebit

In barba tantum philosophum. E Graeco.
Incipit: Si promissa facit sapientem barba, quid obstat

De licentia.
Incipit: Ultra concessos indulta licentia fines

Epitaphium Abyngdonii cantoris.
Incipit: Attrahat huc oculos, aures attraxerat olim

Alterum de eodem.
Incipit: Hic iacet Henricus, semper pietatis amicus

In ianum haeredem Abyngdonii.
Incipit: Scripsi elegum carmen, Iano me haerede rogante

Ad aulicum.
Incipit: Saepe mihi iactas faciles te ad principis aures

In Tyndalum debitorem.
Incipit: Ante meos quam credideram tibi Tyndale nummos

In mendicum gerentem se pro medico.
Incipit: Tu te fers medicum, nos te plus esse fatemur

In uxorem impudicam.
Incipit: Est foecunda mei foecunda est uxor Arati

In perpusillum. E Graeco.
Incipit: Ut fugeret miserae Diophantus tedia vitae

De puella quae raptum finxit.
Incipit: Conspiceret solam iuvenis cum forte puellam

In Chrysalum.
Incipit: Chrysalus in sylvis loculos quum conderet, haesit

In astrologum.
Incipit: Dum tua quos noster celebrat pro vatibus error

In cruce dignum. E Graeco
Incipit: Mastaurōn elementa tibi duo subtrahe prima

Epitaphium. E Graeco.
Incipit: Quatuor hic tumulus fratres complectitur, ex his

E Graeco.
Incipit: Fortis erat bello Timocritus, hic iacet ergo

E Graeco.
Incipit: Ista Neoclidae gnatos habet urna gemellos

Ad quendam cui uxor mala domi.
Incipit: Uxor amice tibi est semper mala, quum male tractas

De nautis eiicientibus monachum in tempestate, cui fuerant confessi.
Incipit: Cum tumida horrisonis insurgeret unda procellis

Ad Candidum, parochum vitae improbae.
Incipit: Factus es o populi pastor mi Candide magni

E Graeco.
Incipit: Naufragus hac situs est, iacet illa rusticus urna

In Posthumum episcopum.
Incipit: Praesul es, et merito praefectus Posthume sacris

De Bollano.
Incipit: Urticis lectum Bollano urentibus omnem

De vulpe aegrota et leone apologus
Incipit: Dum iacet angusta vulpes aegrota caverna

De leone et Lysimacho.
Incipit: Dum domitus placido leo lamberet ore magistrum

In Fabianum astrologum.
Incipit: Uno multa die de rebus fata futuris

In Iacobum regem Scotorum.
Incipit: Dum pius Henricus victricibus afferit armis

In regem Scotiae, qui arcem Norhamam proditam sibi tamen oppugnavit, dissimulans proditam esse.
Incipit: Scote quid oppugnas Norhamam viribus arcem

Epitaphium Iacobi regis Scotorum.
Incipit: Scotorum Iacobus princeps, regno hostis amico

In malum pictorem.
Incipit: Exprimit egregia pictor mirabilis arte

In eundem.
Incipit: Cum cane sic pictus lepus est, ut dicere nemo

De Tyndaro.
Incipit: Non minimo insignem naso dum forte puellam

In Brixium Germanum falsa scribentem de Chordigera nave Gallorum, et Herveo eius duce.
Incipit: Hervea dum celebras Brixi, tua carmina damnas

In eundem de eodem Herveo et eadem nave, quae in pugna navali conflagravit.
Incipit: Brixius immerita quod sustulit Hervea laude

Versus excerpti e Chordigera Brixii, ad quos alludunt quaedam epigrammata sequentia.
Incipit: Circumeunt unum dextra, laevaque Britanni

Postea de eadem Chordigera.
Incipit: Ipse suos Herveus comites hortatur, et instat

Epigramma Mori alludens ad versus superiores.
Incipit: Quod ferit hos Herveus misso per tempora telo

Aliud de eodem.
Incipit: Miraris clypeum, gladium, hastam, tela, bipennem

Hic primus versus Brixii est, quo Hervea iam moriturum de se facit vaticinantem.
Incipit: Inter Phoebeos non aspernandus alumnos

In eundem, versus poetarum suffurantem.
Incipit: Priscos poetas nemo te colit magis

Allusio ad cenotaphium Hervei.
Incipit: Hervea cum Deciis unum conferre duobus

Phoebus Brixium alloquitur.
Incipit: Vis de grandisono quid sentio scire libello

Ad Sabinum, cui uxor absenti concepit.
Incipit: Subsidium vitae, serae spes una senectae

Ad Candidum laudantem sanctos viros, cum ipse esset malus.
Incipit: Saepe bonos laudas, imitaris Candide nunquam

Quis optimus reipub. status.
Incipit: Quaeris uter melius, Rex ne imperet, an ne Senatus

De Fusco potore.
Incipit: Potando medicus perituros dixit ocellos

Ad amicum.
Incipit: Litera nostra tuis quantum mihi colligo scriptis

De rege et rustico.
Incipit: Rusticus in sylvis nutritus venit in urbem

In episcopum illiteratum, de quo ante epigramma est sub nomine Posthumi.
Incipit: Magne pater clamas, occidit littera, in ore

De sacerdote ridicule admonente populum de ieiunio, cum dies iam praeterisset.
Incipit: Admonuit populum noster cum forte sacerdos

De quodam male cantante, et bene legente.
Incipit: Tam male cantasti, possis ut episcopus esse

Ad Sabinum.
Incipit: Quos ante coniunx quattuor

De principe et rustico Selando, ridiculum.
Incipit: Quum spectaret aquas princeps, in ponte resedit

De aulico ridiculum.
Incipit: Quum descendit equo, de circumstantibus uni

In militem fugacem et anulatum.
Incipit: Aureus iste manus miles cur annulus ornat

In Brixium poetam.
Incipit: Brixi tale tuo natum est aenigma libello

In Tuscum potorem.
Incipit: Perdis ait Tusco medicus tua lumina vino

In Arnum periurum.
Incipit: Iurasti satis Arne diu, tandem obtinuisti

In eundem.
Incipit: Et semper iuras, et cunctis Arne minaris

In eundem.
Incipit: Arno nemo magis pedibus valet usque, sed olim

De marullo.
Incipit: Admonuit medicus lippum Theodore Marullum

In Riscum equitem imbellem.
Incipit: Riscus eques prudens longoque peritus ab usu

In Gelliam.
Incipit: Mentitur qui te dicit mea Gellia fuscam

In eandem.
Incipit: Candida sum dicis, fateor, sed candida quum sis

In Euparyphum veste, oppignerato fundo, empta.
Incipit: Non miror sudare tuae te pondere vestis

In Garemanum venditis agris pauperem.
Incipit: En patrios nuper Garemanus vendidit agros

Ad Sabinum.
Incipit: Interiere duae, coniunx tibi tertia nupsit

In naufragum morsum a vipera in littore. E Graeco.
Incipit: Aequoris insanas evasit naufragus undas

De chirurgo et anu.
Incipit: Unxit anus aegros velans Chirurgus ocellos

Ad quendam.
Incipit: Quam tibi mens levis est, tibi si pes tam levis esset

De Herode et Herodiade.
Incipit: Coram Herode Herodiadis dum filia saltat

Ad quendam ebriosum.
Incipit: Tecum in colloquium quod non properantius ivi

In picturam Herodianae mensae.
Incipit: Sanguine funesta est Herodis mensa virili

In eandem picturam.
Incipit: Ora viri foedo sancti fluitantia tabo

In vehementer nasutum. E Graeco.
Incipit: Si tuus ad solem statuatur nasus, hiante

In fucatum. E Graeco.
Incipit: Quur emitur fucus, coma, dens, mel, ceraque, posset

In histrionem. E Graeco.
Incipit: Caetera ad historiam, quiddam tamen, id quoque magnum

In histrionem. E Graeco.
Incipit: Saltavit Nioben, saltavit Daphnida Memphis

In ebrios. E Graeco.
Incipit: Vespere quum bibimus homines sumus, atque benigni

In Andream in mare vomentem.
Incipit: Gratus es Andrea, dignusque cui bene fiat

De eodem.
Incipit: Aequoris edisti pisces, irascitur aequor

In puellam divaricatis tibiis equitantem.
Incipit: Ergo puella viri quis te negat esse capacem

Ad Gallum sublegentem veterum carmina.
Incipit: Vatibus idem animusque, et vere spiritus idem

In scurram pauperem.
Incipit: Scurra ubi iam fures totam sibi nocte videret

De sollicita potentum vita.
Incipit: Semper habet miseras immensa potentia curas

In privignum collapsa novercae statua oppressum. E Graeco.
Incipit: Flore novercalem cingis privigne columnam

Ad quendam poetam extemporalem.
Incipit: Hos quid te scripsisse mones ex tempore versus

In novercas. E Graeco.
Incipit: Privigno vel amans infortunata noverca est

In quendam qui dicebat carminibus suis non defuturum genium.
Incipit: Hoc habet Hispani festivum epigramma poetae

De cupiditate regnandi.
Incipit: Regibus e multis regnum cui sufficit unum

De deditione Nerviae Henrico VIII. Angliae regi.
Incipit: Belliger invictam domuit te Nervia Caesar

De Fabulla et Attalo.
Incipit: Fabulla nuper nescio quid Attalo

De febricitante et medico bibaci.
Incipit: Febre laboraret mihi quum puer Hemitritaeo

De Hespero confitente.
Incipit: Ex more sacro dum sacerdoti Hesperus

De occasione deo. E Graeco.
Incipit: Unde erat hic plastes? Sicyonius. At quis erat, dic

De Phyllide et Prisco impariter amantibus.
Incipit: Clam Phyllis cupido bene nubet candida Prisco

De nummis antiquis apud Hieronymum Buslidianum servatis.
Incipit: Rhoma suis olim ducibus quam debuit, illi

Ad eundem.
Incipit: Ecquid adhuc placidam mi Buslidiane Camoenam

Ad Buslidianum de aedibus magnificis Mechliniae.
Incipit: Culta modo fixis dum contemplabar ocellis

De Philomeno et Agna, coniugatis mala fide.
Incipit: En redeunt nostro Veneris miracula seclo

Medicinae ad tollendos foetores anhelitus provenientes a cibis quibusdam.
Incipit: Sectile ne tetros porrum tibi spiret odores

Ad lectorem de Novo Testamento verso ab Erasmo Roterodamo.
Incipit: Sanctum opus, et docti labor immortalis ERASMI

Ad reverendissimum etc. Thomam cardinalem et archiepiscopum Eboracensem, in librum Novi Testamenti, ei ab Erasmo datum.
Incipit: Unice doctorum pater, ac patrone virorum

Ad reverendissimum etc. archiepiscopum Cantuariensem.
Incipit: Quod bene sunt collata tuo pie praesul ERASMO

Epitaphium in sepulchro Iohannae olim uxoris Mori, destinantis idem sepulchrum et sibi et Aliciae posteriori uxori.
Incipit: Chara Thomae iacet hic Iohanna uxorcula Mori

[4] Einleitungsbrief und Widmungsgedicht zu den Epigrammen des Erasmus [zum Text]

In Erasmum opt. max. Philippus Melanchthon.
Incipit: [Gedicht in Griechisch]

Ioannes Frobenius candido lectori s. d.
Incipit: Accepimus iam pridem, Erasmi Roterodami

[5] Die Epigramme des Erasmus [zum Text]

Des. Erasmi Roterodami rhythmus iambicus in laudem Annae aviae Iesu Christi.
Incipit: Salve parens sanctissima

Des. Erasmi Roterodami carmen ad Guilielmum Copum Basiliensem de senectutis incommodis, heroico carmine et iambico dimetro catalectico.
Incipit: Unica nobilium mediocrum gloria Cope

Erasmus ad Ioannem Sapidum suum, in discessu.
Incipit: Quando distrahimur absens absentis amici

Illustrissimo puero Duci Henrico Erasmus Roterodamus s. p. d.
Incipit: Meminisse debes Henrice Dux illustrissime

Ode Erasmi Roterodami de laudibus Britanniae, regisque Henrici septimi, ac regiorum liberorum, carmine hexametro, et iambico trimetro acatalectico. Britannia loquitur.
Incipit: Si iactare licet magnorum munera divum

Des. Erasmi Roterodami ad Gaguinun nondum visum, carmen hendecasyllabum. Alloquitur musas suas.
Incipit: Quid dum mittimini verenda ad ora

In annales Gaguini, et aeglogas Faustinas, eiusdem carmen ruri scriptum, et autumno.
Incipit: Nuper quum viridis nemoroso in margine ripae

Eiusdem in morbo de fatis suis querela.
Incipit: Miror, quae mihi sydera

Arx vulgo dicta Hammensis.
Incipit: Me quia sim non magna, cave contempseris hostis

Epitaphium Odiliae figendum in cimiterio sub signo crucifixi.
Incipit: Sepulta vivum te salutat Odilia

Eiusdem querela de filio superstite.
Incipit: Dictum erat ad sacras mihi nomen Odilia lymphas

Respondet filius sub pictura Christi crucifixi Moysi et serpentis.
Incipit: Vita fugax haud longa dedit divortia nostri

In filiam Bekae, quod sonat rivum lingua nostrate.
Incipit: Sum Gulielma patre Arnoldo cognomine Beka, is

Epitaphium Margaretae Honorae.
Incipit: Hic sita Margareta est, merito cognomine Honora

Episcopo Traiectensi David notho Philippi ducis Borgundionum.
Incipit: Hic situs est praesul, non tantum nomine David

Eidem.
Incipit: Hic David ille duci proles iactanda Philippo

Iacobo Batto, Graeco dimetro Iambico.
Incipit: [Epigramm in Griechisch]

Iidem Latini versus.
Incipit: Iacobe Batte ne time

In tergo codicis Battici.
Incipit: Sum Batti, qui me manibus subduxerit uncis

Duo salina argentea abbati cuidam dono missa, a monialibus monasterii, vulgo dicti, vallis virginum.
Incipit: Virginea de valle, duo sine labe salilla

In altero salino.
Incipit: Virginitas nitor argenti, sapientia sal est

In sex tintinabula restituta, quae fulmine conflagrarant.
Incipit: Concinimus sex aera, at ego cui maxima vox est

In aulicum quendam clero infestum.
Incipit: Ursalus ecce Midas, sed Lydo stultior illo

In eundem.
Incipit: Tam stolidum credo, nec te Mida pectus habebat

In eundem.
Incipit: Bacchanti in clerum tibi dixerat Ursale quidam

In picturam fabulae Giganteae.
Incipit: En stolida sine patre sati tellure Gigantes

In eosdem fulmine depulsos.
Incipit: Iuppiter extructas disturbat fulmine moles

In tabulam Penthei trucidati.
Incipit: Penthea cernis Echioniden

In picturam Europae stupratae.
Incipit: Hic qui a monte boves ad proxima littora vertit

In fronte libelli dono missi episcopo Atrebatensi. Scazon.
Incipit: Avibus sequundis vade charteum munus

In fronte libelli de imperatoria maiestate.
Incipit: Christianum orbem tuenti qui faventis Caesari

In fronte odarum Guilielmi.
Incipit: Huc, siquidem pia, si pudica Musa

In fronte libelli Buslidio dono missi.
Incipit: Non ego Buslidiae decus adfero bibliothecae

In fronte alterius.
Incipit: Non equidem ornabis tu Antoni bibliothecam

In caecum tragoediarum castigatorem.
Incipit: Cur adeo lector crebris offendere mendis

Sub pictura vultus Christi.
Incipit: Hic intuetur et intimos mentis sinus

Agit carmine gratias promisso munere.
Incipit: Antistes sacer elegantiorum, ac

In fronte Enchiridii.
Incipit: Nil moror aut laudes, levis aut convicia vulgi

Libellus dono missus.
Incipit: Mittere cur verear magno leve munus amico

Ioanni Okego musico summo. Epitaphium.
Incipit: Ergo ne conticuit

Henrici episcopi Cameracensis epitaphium.
Incipit: Henricus hic est, Bergicae stirpis decus

De eodem.
Incipit: Berganae stirpis septem de fratribus unum

In magnatem quendam, sed ficto nomine, qui laudes suas exiguo munusculo pensarat.
Incipit: Correxit errorem meum

Ode dicolos, distrophos, altero versu heroico hexametro, altero iambico dimetro. De casa natalitia pueri Iesu, deque paupere puerperio virginis deiparae Mariae.
Incipit: Ecquid adhuc veterum sequimur spectacula rerum

Des. Erasmi Roterodami expostulatio Iesu cum homine suapte culpa pereunte.
Incipit: Cum mihi sint uni bona, quae vel frondea tellus

Carmen iambicum.
Incipit: Non invenusto antiquitas aenigmate

Sapphicum.
Incipit: Coeperit faustis avibus precamur

Imago pueri Iesu in ludo literario, quem nuper instituit Coletus.
Incipit: Discite me primum pueri, atque effingite puris

Carmen phalecium.
Incipit: Sedes haec puero sacra est Iesu

Aliud.
Incipit: Quin hunc ad puerum pueri concurritis omnes

Christiani hominis institutum Erasmi Roterodami.
Incipit: Confiteor primum ore pio, venerorque fideli

In laudem Michaelis et angelorum omnium, ode dicolos hendecasyllaba sapphica, suffigenda in templo Michaeli sacro.
Incipit: Caelitum princeps Michaele, et omnes

Erasmi Roterodami carmen iambicum, ex voto dicatum virgini Vualsingamicae apud Britannos.
Incipit: [Carmen in Griechisch]

Epitaphium scurrulae temulenti. Scazon.
Incipit: Pax sit viator, tacitus hos legas versus

Encomium Selestadii carmine elegiaco per Erasmum Roterodamum.
Incipit: Nobile Slestadium, tua quis pomeria primus

Ad Sebastianum Brant archigrammateum urbis Argentinensis. Phalecium Erasmi.
Incipit: Ornarunt alios suae Camoenae

Ad Thomam Didymum aucuparium poetam laureatum, Erasmi Roterodami carmen.
Incipit: Quas mihi transcribis doctissime Didyme laudes

Des. Erasmi Roterodami carmen iambicum ad Andream Ammonium Lucensem, invictissimi regis Anglorum a libellis.
Incipit: Quicunque dotes reputet Ammoni tuas

Ad Lucam Paliurum Rubeaquensem episcopi Basiliensis cancellarium, Erasmi Roterod. Carmen. Lucae Paliuro Rubeaquensi Erasmus Roterodamus ex tempore.
Incipit: Exhaustum immodico novale cultu

In fugam Gallorum insequentibus Anglis apud Morinum an. MDXIII. Scazon Des. Erasmi Roterodami. Alludit ad carmen Martialis de Catone.
Incipit: Audivit olim censor ille Rhomanus

Cum multos menses perpetuo pluisset, et per unam modo dieculam se mundo sol ostendisset, rursusque non minus odiose quam antea plueret, Erasmus Basileam repetens, in itinere sic lusit in Iovem, an. MDX.
Incipit: Menses cum prope Iuppiter per octo

Epitaphium Philippi Coenobitae Cluniacensis.
Incipit: Viator. Isti cur lubet assidere saxo

Erasmus Roterodamus Guilielmo Neseno calamum dono dedit cum hoc epigrammate. Calamus loquitur.
Incipit: Tantillus calamus, tot, tanta volumina scripsi

Erwähnte Personen: Lily, William, 1468-1522; Pirckheimer, Willibald; Henry VIII, König von England; Abingdon, Henry; James IV, König von Schottland; Brixius, Germanus; Erasmus; More, Jane; Rhenanus, Beatus; Amerbach, Bruno; Pontanus, Johannes Jovianus; Marullus, Michael; Copus, Wilhelm; Sapidus, Johannes; Henry VII, König von England; Gaguin, Robert; Odilia*; Beka, Wilhelmina; Beka, Arnoldus; Honora, Margareta*; Bourgogne, David de; Philippe III, Herzog von Burgund; Batt, Jacob; Ruter, Nicolas de; Hermans, Willem; Busleyden, Jerome de; Ockeghem, Johannes; Henricus, de Bergen; Brant, Sebastian; Vogler, Thomas; Ammonius, Andreas; Klett, Lukas; Bourgoin, Philippe; Nesen, Wilhelm; Colet, John

Themen: Historisch: Sélestat

Themen: Poetisch: Epigramm; Trimeter, iambischer; Iambischer Trimeter; Hendekasyllabus, phaläkeischer; Phaläkeischer Hendekasyllabus; Dimeter, iambischer; Iambischer Dimeter; Hinkiambus; Hexameter; Sapphische Strophe; Strophe, sapphische; Elegisches Distichon; Distichon, elegisches; Choriambus; Satire; Epitaph

Themen: Literaturhistorisch: Gellius, Aulus; Anthologia Planudea

Themen: Philosophisch, Theologisch: Tyrannis; Epicurus; Aristoteles; Pythagoras; Herodes; Anna (Grossmutter von Jesus); Maria (Jungfrau); Geburt Jesu; Michael (Erzengel)

Themen: Mythologisch: Pentheus; Giganten; Europa (Tochter des Agenor); Juppiter; Niobe; Venus; Orestes; Hector; Athene; Apollo

Nach oben